تعداد بازدید: ۱۲۰۶
کد خبر: ۱۰۴۴۴
تاریخ انتشار: ۰۷ شهريور ۱۴۰۰ - ۰۸:۳۳ - 2021 29 August
گفتگو با عین‌اله زارع زاده‌ پیشکسوت و مربی کشتی
گفتگو: فاطمه زردشتی نی‌ریزی / گروه ورزش
گوشْ‌شکسته‌ تشک کشتی است و اخلاق و مرام پهلوانی را مهم‌تر از هر چیز دیگری در ورزش می‌داند. مثل اغلب بچه‌های دیگر ورزشش را با فوتبال شروع کرد، به والیبال علاقه‌مند شد و بازی بسکتبال را هم تجربه کرد. در 12 سالگی، پا بر تشک کشتی نهاد و همان شد که کشتی را به عنوان ورزش اصلی‌اش انتخاب کرد.

عین‌اله زارع زاده‌ شهریور 1352 و از کشتی‌گیران و مربیان نی‌ریزی است که به مناسبت روز ملی کشتی با او به گفتگو نشستیم. 

- کشتی را با چه کسی و در کجا شروع کردید؟
سال 64  کشتی را زیر نظر محمدجواد مبین و در سالنی که در پارکینگ فعلی شهرداری بود شروع کردم. خب شرایط آن سالن زیاد مناسب نبود. تشک‌های قدیمی و برزنتی آن‌طور که باید و شاید مطلوب نبودند و همین باعث می‌شد بدن کشتی‌گیران آسیب ببیند. کمی بعد کلاس کشتی را به سالن والفجر انتقال دادند. در آنجا هم تشک‌ها برزنتی و قدیمی بود. در این سالن سه رشته‌ بدنسازی، کشتی و وزنه‌‌برداری همزمان در یک وقت تمرین می‌کردند که همین شرایط را کمی سخت می‌کرد. حدود سال 1372 که کشتی به سالن هلال احمر انتقال یافت، تشکها تقریباً نیمه استاندارد شد.

- به جز آقای مبین، مربیانتان چه کسانی بودند؟
همانطور که گفتم الفبای کشتی را محمدجواد مبین به ما آموخت و پس از آن زیر نظر آقایان علی نظری، محسن مبین و حسین بذرافشان در رده‌ جوانان و بزرگسالان کار کردیم.

- هم‌دوره‌های شما در آن زمان چه کسانی بودند؟
آن زمان هم‌دوره‌های زیادی داشتم، اما می‌توان از آقای سعید قلمدادکه عنوان سومی کشور در رده سنی نوجوانان را کسب نمودند، آقای محسن گلبو، برادران صالح‌پور، اکبر مبین، شهید والامقام امراله نژادکودکی که واقعاً از کشتی‌گیران طراز اول استان بود، دکتر پاکنیت، جواد جهانبانی و مجید گلبو نام برد  که همه در آن زمان جزو نفرات برتر کشتی بودند.

- در کشتی چه مقام‌هایی دارید؟
از مقام‌هایی که به خاطر دارم مقام اول 55 کیلو نوجوانان استان، مقام سوم 68 کیلو بزرگسالان استان و مقام اول و دوم جوانان استان است. در سال 72 وقتی برای خدمت سربازی به اصفهان رفته بودم، دو بار به عنوان سرباز وزارت دفاع برای نیروهای مسلح روی تشک رفتم که در سالهای 74 و 75 توانستم در وزن 68 کیلو مقام سوم را به دست آورم.

- آیا در کنار کشتی به ورزش دیگری هم می‌پرداختید؟
بله، قبل از خدمت، فوتبال را نیز به صورت نیمه‌حرفه‌ای دنبال می‌کردم و حتی در تیم خدمات کشاورزی به مربیگری ابراهیم میرغیاثی نیز توپ می‌زدم.

-آزاد‌کار بودید یا فرنگی؟
آزاد؛ کلاً همه کشتی‌گیران نی‌ریز آزاد کار می‌کنند. آقای نظری در سال 1394 رشته فرنگی را در نی‌ریز راه‌اندازی کرد، اما کسی استقبال نکرد.

- چه شد که به مربیگری روی آوردید؟
پنج شش ماه پس از پایان خدمت در سال 75 تشکیل خانواده دادم و همین شد که به خاطر شرایط و اینکه وقت اندکی برای ورزش داشتم، رفته‌رفته از ورزش و کشتی فاصله گرفتم. در آن زمان آقایان تاج‌بخش رئیس هیئت و مبین خیلی اصرار می‌کردند که به کشتی برگردم اما واقعاً نمی‌توانستم و شرایط آنطور که باید و شاید جور نبود تا اینکه پس از چندین سال وقفه، در سال 89، آقای تاج‌بخش گفتند من نمی‌رسم و قصد دارم هیئت را به اصغر ماهوتی تحویل دهم. اگر می‌توانی با ایشان همکاری کن. همین شد که من دوباره به سمت کشتی برگشتم. سال 90 استارت کار را زدیم و به گونه‌ای کشتی را از صفر شروع کردیم. من به سمت مسئول کمیته پیشکسوتان کشتی منصوب شدم. کم‌کم با آوردن دو فرزندم و دیگر بچه‌های دوستانمان تیم کشتی جان گرفت. 

سال 92 با همکاری آقای محسن گلبو که دارای دفترچه درجه دو بود کار مربیگری را شروع کردم. ‌‌‌سال 94 در دوره‌‌ ده روزه‌ مربیگری کشتی که در بوشهر برگزار شد شرکت کردم و پس از شرکت در امتحان‌های تئوری و عملی، دفترچه‌ درجه 3 را گرفتم. پس از آن، دوباره در سالهای 95 و 96 در کلاس‌های کنترل که هر ساله از طرف فدراسیون کشتی برگزار می‌شود شرکت کرده و دفترچه مربیگری ملی را به دست آوردم. 

- آیا هنوز مربیگری می‌کنید؟
در سال 98 چون شرایط کاری بنده اجازه نمی‌داد به مربیگری ادامه دهم، از هیئت خواستم از مربیان دیگری استفاده شود. اما هیئت اصرار زیادی بر ماندن من داشت که واقعاً شرایط بنده مناسب نبود. به همین خاطر به اقتضای شرایطم گفتم نمی‌توانم. در این مدت نیز که به خاطر کرونا، نمی‌شود بچه‌ها را برای تمرین به سالن آورد.   

- کشتی نی‌ریز در سالهای اخیر را چگونه می‌بینید؟
زمانی که ما هیئت کشتی را تحویل گرفتیم، نی‌ریز در رده‌‌ هفدهم استان بود که با تلاش سردار ماهوتی و دیگر همکاران، توانستیم تیم خردسالان و نونهالان را به رده‌ سوم استان برسانیم. هیئت ما واقعاً یکی از هیئت‌های فعال بود به طوری که حتی پیشکسوتان هم به مسابقات اعزام می‌شدند و آقای حمید رفعتی توانست مقام دوم و سوم پیشکسوتان کشور را کسب کند.

- در حال حاضر امکانات کشتی نی‌ریز چگونه است؟
در زمان ما امکانات کشتی واقعاً خوب نبود. اما الان فرق کرده. به گفته‌ بازرس اداره‌‌کل که سال 1396 از سالن نی‌ریز بازدید کردند، ما در حال حاضر یکی از بهترین سالن‌های کشتی استان را داریم که این کار به همت آقای علیرضا عباسی که سالن زنده‌یاد حامد عباسی را برای کشتی‌گیران نی‌ریز ساختند، انجام شد. از آن طرف آقای ماهوتی هم از هیچ تلاشی فروگذار نکردند و مدام به من متذکر می‌شدند که به عنوان یک پیشکسوت هر کاری می‌توانم برای کشتی نی‌ریز انجام دهم که در نهایت ما توانستیم با تجهیز سالن اعم از تشک، وسایل صوتی و...، سالنی در خور نی‌ریز و با امکانات مناسب آماده کنیم.

- گفتید فرزندانتان هم اهل کشتی هستند؟
دو پسر دارم که هر دو کشتی را دنبال می‌کنند، خصوصاً فرزند کوچکم محمدجواد که در استان قهرمان شده و به مسابقات کشوری نیز راه یافته است. دخترم نیز زیر نظر خانم صنعتی کشتی آلیش کار می‌کرد و در رشته جودو در رده‌ سنی نوجوانان در مسابقات کشوری زنجان، پنجم شد.
- توصیه‌تان به جوان‌های امروزی چیست؟

عمر قهرمانی یک ورزشکار به اندازه‌ یک آفتاب صبح تا عصر هم نیست. تنها چیزی که از یک ورزشکار در نهایت می‌ماند اخلاق و منش پهلوانی اوست که اگر مربیان ما بتوانند حداقل در جلسات کشتی حتی برای 5 تا 10دقیقه در خصوص منش پهلوانی با شاگردان‌شان صحبت کنند واقعاً عالی است. در این مورد بد نیست خاطره‌ای برایتان تعریف کنم. آقایی که اتفاقاً مدیر مدرسه هم بود یک روز فرزندش را به کلاس کشتی آورد و به شدت از اخلاق و رفتار شرارت‌بار فرزندش گلایه کرد. او فرزندش را در کلاس‌های کشتی ثبت‌نام کرد و در نهایت کار به جایی رسید که فرزند او حسابی تغییر کرد به مربیان احترام می‌گذاشت و حتی توانست مقام قهرمانی استان و دوم کشوری را نیز کسب کند.

- چه خاطرات دیگری از ورزش کشتی دارید؟
مسابقات آموزشگاه‌ها  بود و ما پس از یک دوره تمرینات سخت و فشرده در آن شرکت کردیم. هرکس در آن مسابقات پیروز می‌شد به مسابقات کشوری می‌رفت. من در وزن 68 کیلو و سعید قلمداد در وزن 48 کیلو روی تشک رفتیم که در نهایت من به حریف جهرمی باختم و حذف شدم و سعید قلمداد تنها به مسابقات کشوری رفت. هر دو برای اینکه نتوانسته بودیم با هم به کشوری برویم گریه می‌کردیم.

همچنین در مسابقاتی که در سالن دستغیب شیراز برگزار می‌شد من به فینال رسیدم و قرار بود با حریف قدری به نام مسعود حقیقت‌دوست از شیراز روی تشک بروم. قبل از اینکه ما را صدا بزنند آقای مبین به کشتی‌گیر شیرازی مشکوک شد و خواست مدارک ایشان را چک کند. در نهایت ثابت شد مدارک  آن کشتی‌گیر تقلبی است و او اگرچه کشتی‌گیر بسیار خوبی بود، با مدارک جعلی به مسابقه‌ فینال رسیده بود. در نهایت بدون اینکه کشتی برگزار شود، داور دست مرا به عنوان برنده‌ کشتی بالا برد که این یکی از بهترین خاطرات من در مسابقات کشتی بود.
نظر شما
حروفي را كه در تصوير مي‌بينيد عينا در فيلد مقابلش وارد كنيد
پربازدیدها