اصناف و کسبه همه درگیر فروش، مردمان فارغ از هرگونه نگرانی از بیماری در کوچه و خیابان میچرخند و اما ویروس کرونا همچنان بر جان آدمی میتازد.
آن فرد خودخواهی که با آگاهی از بیماری خود به میان جمع میآید، آن که ناقل است و به میان جمع میآید، منتقل کننده بیماری در شرایط مختلف است.
چه رعبآور است عکسهایی که از ریه بیماران میبینم و چه دلگیر اشکهای مادری که درد از دست دادن فرزند سینهاش را سوزانده. چه غم بار است پدری که دیروز برایم حرف میزد و امروز به خاک نزدیک است...
از مادرانی نگویم که فرزندانشان با داغ در سینه همچو شعله میسوزند...
آری با خودخواهی من و تو، عزیزانی از دست رفتند...
باور نداشتم نفس کشیدن ساده برایم آرزو باشد!!!!
آیا میدانستید اگر هر کدام از ما تنها چند رعایت بهداشتی ساده را انجام میدادیم، شاهد این همه تعطیلی و ضرر کسبه نبودیم؟؟؟
آیا میدانستید اگر اصرار به برگزاری مراسم ترحیم و عروسی نداشتیم، حال تعداد زیادی از جامعه در سلامت زندگی میکردند؟
صد افسوس تا اتفاق برای خودمان نیفتد، از این موارد درکی نخواهیم داشت.
برای این که گوشهای از درد کارکنان درمانی در بخشهای اتفاقات و کووید را حس کنید، عکس ریه بیماران کرونایی را ببینید تا گوشهای از فاجعهای را که در شهرمان در حال اتفاق است درک کنید، تا شاید کمتر اصرار به باز کردن مغازه، حضور در تجمعات، مهمانیها و سوگواری داشته باشید و در آخر خودتان سوگوار نشوید...