متولد ۱۳۵۸ است و زاده‌ی نیریز. از همان کودکی به ورزش علاقه‌ی خاصی داشت، وقتی که کلاس چهارم درس می‌خواند و در مسابقه‌ی دوچرخه‌سواری شهرستان پنجم شد وتوانست استان راه یابد و در آنجا از بین ١٢٥ نفر دوازدهم شد.
پس از آن برای مدتی به پرورش اندام و کشتی روی آورد تا در نهایت برای خالی کردن هیجان‌های درونی‌اش، اتومبیلرانی را انتخاب کرد، چیزی که همیشه عاشقش بود، پشت فرمان نشستن و سرعت و سرعت...
فرهاد طیبی از اتومبیلران های نیریز است. کسی که توانسته در این رشته حرف‌هایی در استان و حتی کشور داشته باشد. مصاحبه‌ای با وی ترتیب دادیم که می‌خوانید:
- چه شد که اتومبیلرانی را به طور حرفهای دنبال کردید؟
سال ١٣٨٨ تازه در نیریز هیئت موتورسواری و اتومبیلرانی به ریاست مهدی صابری‌نژاد شکل گرفته بود. خب من آن موقع به اتومبیلرانی علاقه‌ی زیادی داشتم و این موضوع دهان به دهان چرخیده بود و به گوش آقای صابری‌نژاد رسیده بود. همان روزها قرار بود مسابقه‌ای برگزار شود و دعوتنامه‌ای برای من فرستاده شد که به خاطر علاقه‌ای که دارید در مسابقه اتومبیلرانی شرکت کنید که البته این مسابقه برگزار نشد ولی نتیجه این شد که پای من به هیئت اتومبیلرانی باز شود و من عضو هیئت شوم.
در سال ٩٠ با رفتن آقای صابری‌نژاد از هیئت، آقای محمدعلی کیخسروی جانشین ایشان شد و هیئت شکل جدی‌تری به خود گرفت. اعضا، دبیر، رئیس، نائب رئیس و خزانه‌دار مشخص شدند که من سمت خزانه‌داری را به عهده گرفتم و پس از آن ما برای اولین بار به مسابقات استانی رفتیم.
- با توجه به اینکه اتومبیلرانی شاخه‌های زیادی دارد، چرا اسلالوم را انتخاب کردید؟
راستش را بخواهید در اسلالوم نیازی به پیست نیست، باید از موانع کله‌قندی عبور کرد و حتی در یک پارکینگ هم می‌شود تمرینات اسلالوم را ادامه داد. خب من اوایل بیشتر به خاطر نبود پیست این رشته را انتخاب کردم و بعد رفته‌رفته آن را به صورت حرفهای دنبال کردم. البته باید این را هم بگویم که اسلالوم پایه اتومبیلرانی است در اسلالوم هفتاد در صد آمادگی و مهارت راننده است و سی درصد آمادگی خودرو
اما در رشته‌های دیگر اتومبیلرانی این قضیه عکس می‌باشد.
- آیا برای شروع، از کسی آموزش دیدید؟
خیر، در زمان آقای صابری‌نژاد آموزش خاصی نبود و تنها به تمرین اکتفا می‌کردیم. علاقه‌مندان اوایل در شهرک سنگ تمرین می‌کردند و تقریباً تمرین‌ها به صورت خودجوش بود تا اینکه در زمان آقای کیخسروی، پسرشان فهیم که در این رشته مهارت داشت، به ما آموزش داد.
- اولین مسابقه رسمی‌اتان چه زمانی بود؟
سال ٩٠ ما با سرپرستی آقای کیخسروی، برای اولین‌بار در مسابقات استانی شرکت کردیم که همان سال بچه‌های نیریز توانستند در بیشتر کلاس‌های اتومبیلرانی سکوهای اول، دوم و سوم را ازآن خود کنند و از همان سال بود که اسم نیریز در اتومبیلرانی سر زبان‌ها افتاد.
- با توجه به اینکه تعداد اتومبیلرانان در ابتدا زیاد بود، چه شد که شما در این رشته ماندگار شدید؟
خیلی‌ها به خاطر مشکلات زندگی این رشته را کنار گذاشتند، تعدادی از اعضا از نیریز رفتند و افراد زیادی نیز به خاطر هزینه های زیاد این رشته، ترجیح دادند آن را دنبال نکنند. چون واقعاً هزینه‌های این رشته در حال حاضر زیاد است. خب آن موقع قیمت یک پراید بین ده تا دوازده میلیون تومان بود و قیمت لاستیک و لوازم جانبی هم با الان اصلاً قابل مقایسه نبود ولی الان واقعاً قیمت خودرو و لوازم یدکی گران شده، خصوصاً در رشته اسلالوم که لاستیک زود به زود باید عوض شود. اضافه بر این در این یکی دو سال اخیر هم به خاطر کرونا از تعداد اعضا کم شده و عضو جدید هم به اعضا اضافه نشده. اما در بین اتومبیلرانان نی‌ریزی مقام آوران بسیاری در سطح استانی و کشوری داریم. به عنوان مثال
در بین بانوان خانم زهره خیرخواه مقام دوم و نایب قهرمان مسابقات کشوری اسلالوم و حتی آقای سعید روان‌شاد دارای مقام دوم کشوری می‌باشند.
- مشوقین شما چه کسانی بودند؟
خودم! حتی خانواده نیز زیاد با ادامه این رشته موافق نبودند و من به اصرار خودم این رشته را ادامه دادم.
- در مورد مسابقه دست فرمان توضیح دهید. چه شد به این مسابقه رفتید و آیا قصد دارید دوباره در این مسابقه شرکت کنید یا خیر؟
دست فرمان مسابقه‌ای بود که در سال ٩٨ شروع و از تلویزیون پخش شد و من خیلی اتفاقی آن را در تلویزیون دیدم. پس از آن با تلویزیون تماس گرفتم که باید برای شرکت در این مسابقه چکار کنم که آنها گفتند زمان شرکت در این مسابقه فعلاً تمام شده. خب من خیلی غبطه خوردم که چرا نتوانسته‌ام با نام نیریز در این مسابقه شرکت کنم. یک سال انتظار کشیدم تا توانستم برای اولین باز به این مسابقه راه یابم که در دور چهارم حذف شدم. تا اینکه دوباره امسال از استان با من تماس گرفتند و از من خواستند با نام فارس در این مسابقات شرکت کنم. حقیقتش را بخواهید شک داشتم شرکت کنم یا نه تا اینکه در نهایت با گذاشتن این شرط که با نام نیریز در این مسابقه شرکت می‌کنم پذیرفتم که دوباره آنها گفتند این مسابقه در دو مرحله‌ی ورزشکاران مبتدی و حرفهای برگزار می‌شود و ورزشکاران حرفهای باید حتماً به صورت تیمی و استانی در این مسابقات حاضر شوند که در نهایت من پذیرفتم.
- شیرین‌ترین و تلخ‌ترین خاطره ورزشی‌اتان؟
در یکی از مسابقات ماشینم نقص فنی پیدا کرد و در مسابقه دیگری لاستیک ماشینم ترکید که خاطره تلخی را برایم رقم زد.
شیرین‌ترین خاطره‌ام نیز به زمانی برمی‌گردد که در مسابقات کشوری سال ٩٦ که در گرگان برگزار شد، مقام سوم کشوری را کسب کردم.
در آن مسابقه، کل تیم استان را ورزشکاران نیریز تشکیل می‌دادند و اصلاً تیم فارس را به عنوان تیم نیریز می‌شناختند. همین الان هم تیم اتومبیلرانی نیریز در کشور شناخته شده است و ما هم تنها به خاطر نیریز هنوز در این رشته مانده‌ایم و تا اینجا ادامه داده‌ایم.
- توصیه‌اتان به جوانانی که می‌خواهند این رشته را دنبال کنند، چیست؟
به این رشته روی بیاورند و هیجان‌شان را در پیست خالی کنند. در اینجا به شعار آقای کیخسروی اشاره می‌کنم که همیشه می‌گفتند آرامش در شهر، هیجان در پیست... من واقعاً این حرف ایشان را قبول داشتم و ما با همین شعار هم به اکثر مسابقات وارد می‌شدیم و این شعار مثل توپ در همه جا صدا کرده بود.
- آیا برای شرکت در مسابقات اسلالوم به خودروی خاصی نیاز است؟
خیر. یک شرکت کننده حتی با یک پراید هم می‌تواند در مسابقات شرکت کند. چون مسابقات اسلالوم دو کلاس استاندارد و آزاد دارد. کلاس‌های استاندارد در رده‌های مختلف و برحسب موتور ماشین‌ها برگزار می‌شود. در کلاس استاندارد، ماشین باید حتماً استاندارد کارخانه باشد و ماشین دستکاری نشده باشد ولی خب در کلاس آزاد می‌شود کارهایی را از لحاظ زیربندی و جلوبندی، تقویت موتور، گیربکس و... روی ماشین انجام داد و مانعی ندارد. نهایت اینکه باید با یک ماشین آماده در مسابقه شرکت کرد تا وسط مسابقه خراب نشود.
- توقع‌تان از مسئولین؟
اکثر رقیبان ما در شهرهای دیگر پیست اتومبیلرانی دارند، اسپانسر دارند اما در نیریز خبری از این چیزها نیست. خیلی‌وقت‌ها من می‌بینم اتومبیلرانان حرفهای لایو گذاشته‌اند و دارند تمرین می‌کنند ولی ما به خاطر نبود پیست تنها می‌توانیم هفته‌ای دو ساعت تمرین کنیم که خیلی کم است. ما با همین وجود حرفهای زیادی برای گفتن داریم و تنها درخواستمان از مسئولین این است که زمینی را که در زمان دکتر مسعودی و با کمک آقای کیخسروی با چنگ و دندان در ده‌فاضل گرفتیم و حتی کار زیرکوبی آن را هم انجام دادیم برایمان آسفالت کنند. چون افراد زیادی هستند که وارد این رشته می‌شوند و وقتی می‌بینند هیچ امکانات و پیستی وجود ندارد، زده می‌شوند.
