تاریخچه بیمارستان پنجاه تختخوابی شیر و خورشید سرخ نی‌ریز

بیمارستان شیر و خورشید سرخ شهرستان نی‌ریز در سال 1348 خورشیدی در زمین فعلی بیمارستان شهدا که بخشی از باغ زنده‌یاد حسینعلی حقیقی بود کلنگ‌زنی شد. این بیمارستان 50 تختخوابی بود. 

مدیرعامل وقت شیر و خورشید نی‌ریز زنده‌یاد مهدی بامداد بود. در سال 1351 اسکلت مسقف این بیمارستان به اتمام رسید و در سال 1352 توسط استاندار وقت فارس منوچهر آزمون مورد بازدید قرار گرفت. 

این بیمارستان ناتمام که به همین شکل به‌جا مانده بود در سال 1357 تحویل سازمان بهداری استان فارس شد. 

بد نیست همین‌جا یادآوری کنم که زمین ساختمان اداری شیر و خورشید (واقع در خیابان ولیعصر نی‌ریز) در سال 1350 خورشیدی توسط زنده‌یاد سید مصطفی طباطبائی از فرهنگیان باسابقه نی‌ریز اهدا شده بود. خودِ زنده‌یاد بعد از بازنشستگی در سال 1358 مدت کوتاهی مدیرعامل وقت شیر و خورشید سرخ نی‌ریز بود. 

شیر و خورشید سرخ (هلال احمر امروزی) در آن زمان متفاوت از امروز و به صورت هیئت مدیره اداره می‌شد و کارهای درمانی را نیز انجام می‌داد و به همین دلیل بیمارستان نی‌ریز را کلنگ‌زنی کرد و ساخت.

به یاد دارم که در سال 1350 مدیرعامل شیر و خورشید نی‌ریز زنده‌یاد مهدی بامداد بود و یک پزشک هندی به نام دکتر کریشنا و تعدادی کارمند کار درمان سرپایی را انجام می‌دادند. 

تا آنجایی که به یاد دارم پرسنل اداری و درمانی آن حبیب‌اله بامداد، زنده‌یاد خلیل رختابناک، زنده‌یاد خانم زارع همسر زنده‌یاد نصراله شفیعی، بهاریه مدارا، پروانه صادقی، خانم خلف ماما، خانمها اژدری و حیدری بهیار، آقای بابوی، آقای حیدری، رضا اسماعیل‌پور و زنده‌یاد مشهدی اسماعیل اسماعیل‌پور بودند. در سال 1354 دکتر پرتو و دکتر کریمی به کادر درمان اضافه شدند. از سال 1355 تصمیم بر این شد که پرسنل شیر و خورشید به سازمان بهداری منتقل شوند تا اینکه در سال 1357 این کار به انجام رسید و شیر و خورشید دیگر کار درمانی انجام نمی‌داد و فقط به کارهای امدادگری می‌پرداخت. باید این را هم بگویم که کارهای درمانی شیر و خورشید همه به صورت رایگان انجام می‌گرفت.

در سال 1357 همزمان با انتقال کارمندان و پرسنل شیر و خورشید به بهداری، ساختمان نیمه‌تمام بیمارستان هم تحویل سازمان بهداری گردید و تا سال 1363 باقی ماند تا اینکه در سال 1363 آقای دکتر علی دیانت مدیرعامل سازمان بهداری فارس شد.

در همان سال، دکتر دیانت طی ابلاغی من را به عنوان معاونت اداری و مالی شبکه منصوب کرد و پیگیری ساخت بیمارستان را به من سپرد. 

این را بگویم که قبل از افتتاح و در همان سالها که ساختمان بیمارستان شیر و خورشید در حال ساخت بود، همه وسایل اطاق عمل و بخش‌های داخلی و جراحی بیمارستان از خارج خریداری و در انبار سازمان بهداری در دروازه کازرون شیراز  نگهداری می‌شد. 

ماجرا این بود که هر بیمارستانی در سطح استان که کمبود لوازم بیمارستانی داشت به این وسایل چشم می‌دوخت؛ چون مدتهای مدیدی بود که در انبار دپو شده بود. 

در سال 1363 که آقای دکتر دیانت مدیرعامل سازمان بهداری استان شد بنده هم در نی‌ریز معاونت بهداری را به عهده داشتم. آن زمان آقای دکتر رضایی رئیس وقت بهداری نی‌ریز بود. همان زمان من فهمیدم که یک دستگاه رادیولوژی پرتابل مربوط به بیمارستان شهدا را می‌خواهند به بیمارستان دیگری اختصاص دهند. فوری به آقای دکتر دیانت بطور حضوری اطلاع دادم. دکتر دیانت  هم از من قول گرفت که پیگیر کار تکمیل بیمارستان نی‌ریز باشم. همین باعث شد که بیمارستان بعد از 14 سال رکود، به همت آقای دکتر دیانت تکمیل شود.

ما با همکاری و پشتکار فراوان توانستیم در عرض دو سال ساختمان بیمارستان را به اتمام برسانیم و در سال 1365 با نام بیمارستان شهدا آن را افتتاح کنیم. نام بیمارستان شهدا در روز افتتاح در منزل امام جمعه مصوب شد.

برای تأمین کادر درمان بیمارستان از پزشکان نی‌ریزی مقیم شیراز دعوت به عمل آمد. در مراسم افتتاحیه تقاضا شد تعدادی پزشک از طریق وزارت بهداشت مأمور شوند و هفته‌ای یک الی دو روز در بیمارستان حضور داشته باشند. به یاد دارم در آن زمان این پزشکان با بهداری نی‌ریز همکاری داشتند: دکتر قطبی متخصص کلیه، زنده‌یاد دکتر داوود جنوبی متخصص اطفال، دکتر جهانبانی متخصص جراحی عمومی و دکتر دیانت مدیرعامل سازمان بهداری به عنوان اورتوپد که به یاد دارم دوره رزیدنت را می‌گذراندند، خانم دکتر اشرف متخصص زنان و زایمان و خانم میرزازاده پرستار که در بیمارستان استهبان اشتغال داشتند و به بیمارستان نی‌ریز انتقال یافتند. پرسنل درمان از جمله پرستار و بهیار و کمک بهیار را از طریق صدور بخشنامه به شبکه‌های بهداشت و درمان شهرستان‌های استان فارس تأمین کردیم که خود من در حدود 15 نفر از بهیاران و کمک بهیاران را از شهرستان‌های لار، جهرم و استهبان بصورت مأموریتی و مأمور به خدمت به نی‌ریز آوردم. در سال 1366 چارت تشکیلاتی بیمارستان شهدا در وزارت خانه تصویب و ابلاغ شد که توانستیم همه پرسنل اعزامی و مأمور به خدمت را به شبکه بهداشت و درمان نی‌ریز انتقال دهیم و به این ترتیب کادر درمان بیمارستان تکمیل شد. 

همچنین با مأموریتی که از آقای دکتر دیانت داشتم یک متخصص جراح عمومی هندی چیره‌دست به نام دکتر آوستی به همراه یک دکتر بیهوشی را که در آباده اشتغال داشتند به نی‌ریز آوردیم.

برای تکمیل کادر پرستاری و مسئول پرستاری خانم نقی‌زاده (نی‌ریزی‌الاصل مقیم شیراز) از پرسنل بیمارستان نمازی را از شیراز به نی‌ریز آوردیم. تعدادی پرستار طرحی هم آوردیم و بدین ترتیب بیمارستان با کادر کامل شروع به کار کرد. پزشکان متخصص ایرانی و خارجی و پزشکان عمومی زیادی به عنوان طرح در این بیمارستان کار کردند که مجال نام بردن از آنها نیست. 

ذکر این نکته نیز مهم است که قطعه زمینی به مساحت 8 هزار مترمربع واقع در خیابان چنارشاهی روبروی مسجد ولی عصر بالاتر از کتابخانه مرکزی زنده‌یاد محمدحسن رجبی از سال 1350 در رهن شبکه بود که در آن چندین پانسیون ساخته شده بود و به خانه پزشک معروف بود. ما پزشکان خارجی را که در درمانگاه شهری و بیمارستان کار می‌کردند در این پانسیون اسکان دادیم.

آن پانسیون‌ها در سالهای بعد مدتی به عنوان انبار استفاده می‌شد که هم اکنون به صورت مخروبه در آمده است. 

3 هزار متر از این زمین در سال 1381 به اداره تبلیغات اسلامی اختصاص داده شد که ساختمان تبلیغات اکنون در آن ساخته شده است.

در سال 1365 توسط مدیر عامل سازمان آقای دکتر دیانت یک دستگاه بنز خاور و یک دستگاه پیکان‌بار برای انتقال وسایل و تجهیزات بیمارستان از شیراز به نی‌ریز به شهرستان اختصاص یافت.