نقد نوشت
کرونا کم‌کم بار و بندیلش را جمع کرده و با واکسیناسیون سراسری قرار است زندگی‌امان به روال عادی بازگردد، زندگی‌ای که می‌گفتیم خسته کننده شده اما هیچ وقت فکرش را نمی‌کردیم که روزی برسد و انتظارش را بکشیم...
محمد جلالی، نی‌ریزان فارس:
کرونا به غیر از اینکه بسیاری از عزیزانمان را گرفت، افسرده‌امان کرد. عادت به خانه‌نشینی، دل بستن به فضای مجازی و دور زدن در گوشی‌هایی که زندگی‌امان را تحت شعاع خود قرار داده به یک امری عادی تبدیل شده است.
در این میان آمارهای ناگفته‌ای از افسردگی، خودکشی و دیگر آسیب‌های اجتماعی به گوش می‌رسد؛ آمارهایی که مسئولان تمایلی به انتشارش ندارند...
در اینجا بنا نداریم به واکاوی علل و عوامل آسیب‌ها بپردازیم اما چه کنیم تا زندگی‌امان پس از کرونا رنگ شادی به خود بگیرد؟
چه باید کرد تا مردم بار دیگر قهقه‌های بلند بزنند و سالن‌های برگزاری تشویق‌های آنچنانی را به خود ببینند؟
شاید دو راهکار نجات بخش را باید دنبال نمود:
موسیقی و صدای رضایت
اگر کمی دقت کنید متوجه می‌شوید که کنسرتهای موسیقی در نی‌ریز در دوران مختلف با استقبال بسیار خوبی روبرو شده‌اند از کنسرتهای محدود در سالن آمفی تئاتر ارشاد گرفته تا کنسرتهای بزرگی که توسط شهرداری و فولاد غدیر نی‌ریز برگزار شد، کنسرتهای همچون حمید عسکری، فرزاد فرخ و حتی اجرای فضای باز حمید ماهی‌صفت.
بنده در هر سه کنسرت برگزار شده برای پوشش خبری آن حضور داشتم و کمتر کسی بود که در پایان اجرا خرسند نباشد مخصوصاً کنسرت حمید عسکری و اجرای طنز حمید ماهی‌صفت که با حمایت شهرداری و برخی از کارخانجات شهرستان همراه شد و مردم با بلیت‌های ارزان سالن‌ها را در سانس‌های مورد نظر به حالت انفجار در آوردند و حتی در هنگام اجرا بودند کسانی که پشت در ماندند.
جالب‌تر آنکه کسانی هم از شهرهای همجوار خود را برای این کنسرت‌ها به نی‌ریز رسانده بودند، از سیرجان، استهبان، فسا و داراب و..
در کنار این کنسرت رونق کسب و کار نیز در نی‌ریز حداقل برای چند ساعتی که آنان اقامت موقتی داشتند، مهیا شد.
صدای شور و شوق و تشویق بسیار نشاط انگیز بود و در آخر همه با رضایت سالن اجرا را ترک کردند.
حالا با واکسیناسیون همگانی فعالیت کنسرت‌ها هم مجاز شده، اخیراً سرپرست معاونت هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی گفته: با پیگیری‌های وزیر فرهنگ و ارشاد، تصمیم بر بازگشایی کنسرت‌ها با رعایت دستورالعمل‌های بهداشتی و ورود به شرایط عادی در جامعه گرفته شده است.
هنرمندان، گروه‌ها و تهیه‌کنندگان و کنسرت‌گذارها از هم اکنون می‌توانند برای صدور و اخذ مجوز به دفتر موسیقی و مراجع ذی‌ربط مراجعه کنند تا پس از طی مراحل اداری، مجوز برگزاری کنسرت را دریافت کنند.
باید شورای فرهنگ عمومی به همراه متولیان فرهنگی راهی پیدا کنند تا با کمک کارخانجات نی‌ریز همچون فولاد غدیر، سیمان خاکستری، سیمان سفید، معادن سنگ و... زمینه اجرای اینگونه برنامه‌ها را فراهم نمایند.
البته موسیقی قرار نیست همیشه و همه جا به صورت پاپ برگزار شود. اجرای موسیقی به همراه برنامه‌های سنتی توسط ایل شاهسون نی‌ریز یکی از جاذبه‌های گردشگری نی‌ریز قبل از کرونا بود که با استقبال روبرو شد و نوروزهای متفاوتی را با ساز و آواز قدیمی رقم زدند. اما همه اینها نیاز به برنامه‌ریزی، پیدا کردن افراد فعال و حرکت به سوی تغییر دارد...
سینما، یک کمبود خاموش
سینما در دهه هفتاد خورشیدی در نی‌ریز وجود داشت... در آن زمان چندین و چندبار به سینمای کوچک اما باصفای نی‌ریز رفته بودم.
بلیت‌های سینما در همه جا فروخته می‌شد از گیشه خود سینما گرفته تا مغازه‌های مختلف؛ حتی برخی از مؤسسات فرهنگی مثل «خانه جوان» بلیت‌ها را به عنوان هدیه به افراد می‌داد تا سینما جنب و جوشش را از دست ندهد...
هرچند سینمای نی‌ریز حتی درجه دو هم نبود و غالباً فیلم‌هایی که پخش می‌شد به‌روز نبودند، محیط سالن چندان بزرگ نبود اما چون بود بدان افتخار می‌کردیم.
اما سینما کم‌کم رو به زوال رفت، ضعف مدیریت بود یا عدم استقبال را نمی‌دانیم هر چند نمی‌توان سیاه و سفید نگاه کرد، هرچه بود سینما نتوانست چرخش را بچرخاند.
سالها پس از تعطیلی سینما، برنامه «هفت» که به مسائل هنر هفتم می‌پرداخت برای تهیه سینمای خاموش به نی‌ریز آمد اما مسئولان وقت پس از پخش ویژه برنامه نی‌ریز بخاری ازشان بلند نشد و سینما تعطیل ماند. در ادامه عباسعلی ایمانیان سینمای مرده نی‌ریز را به دست گرفت و تصمیم داشت با فیلم‌های نمایش خانگی سینما را زنده کند اما نشد که نشد...
پس از آن چند سری در قالب «سلام سینما» سینمای پرتابل به نی‌ریز آمد و چند فیلم به‌روز را به نمایش در آورد که با استقبال هم روبرو شد اما موقتی بود و محدود...
اما پس از کرونا کمبودش بیش از پیش احساس می‌شود و می‌تواند محرکی برای شادی باشد.
بررسی‌ها نشان از آن دارد که شهرداری و مخصوصاً شخص شهردار و تعدادی از اعضای جدید شورای شهر موافق سینما هستند و به دنبال آنند تا سالن سینما در نی‌ریز ایجاد شود که اگر اینگونه گردد مکان تفریحی دیگری برای مردم به پا خواهد شد.
اما این نکته را هم باید مد نظر قرار داد که قرار نیست سینما درآمدزا باشد. سینما یک نیاز زندگی است؛ نیازی که می‌توان در آن نشست فیلمی مثل «دینامیت» را دید و خندید و یا «قهرمان» اصغر فرهادی را زودتر از نتیجه اسکار نظاره کرد و بدان افتخار نمود.
اما هر چه باشد باید تمام کسانی که دغدغه فرهنگی شهر را دارند برای برون رفت از عوارض منفی کرونا کاری کنند.
برگرفته از ماهنامه نی‌تاک
برگزاری جشن ایل شاهسون/ 1397
نمایی از سینما نی‌ریز/ دهه 80
نظر شما
